Gümülcine Sanayi Bölgesi’ndeki fabrikada silahlı saldırı ve rehine olayı gerçekleştiren Manikas Dimitrios uzun uğraş ve pazarlıklar sonrası nihayet polise teslim oldu.
Perşembe öğlen saatlerinde başlayan silahlı saldırı ve iki işçiyi rehin alma olayı gece geç vakitte saat 00:40 civarında sona erdi. Polise teslim olan ve ardından tutuklanan eşinden ayrı 52 yaşındaki 2 çocuk babası Manikas Dimitrios, daha önce telefonla Proto Thema gazetesine konuşmuş ve istekleri yerine getirilmemesi durumunda rehin tuttuğu iki kişiyi öldüreceğini söylemişti. Ancak korkulan olmadı ve herkes derin bir nefes aldı.
Şahısın teslim olmazdan önce telefon konuşmasında zaman zaman ağladığı da görüldü. 52 yaşındaki şahıs telefon konuşmasında şunları söylemişti:
“Silahla içeriye girdim ama aslında konuşmak sitemiştim. Bir Bulgarı önümde gördüm ve bir el ateş ettim. 9 ay önce işten attı beni. Bir kuruş para vermedi. Sürekli bana yalan söyledi. Ama hiç bir şey yapmadı sürekli beni aldattı. İşten attı ve tazminatımı vermedi.
Fabrikanın ilk kuruluşundan beri buradayım. En son tuğlasına kadar çalıştım. Bana sürekli yalan söylüyordu. Seni İngiltere’ye götürecem, İtalya’ya ve değişik yerlere götürecem diyordu. Benim amacım öldürmek değildi, oturup konuşmaktı.
Bulgarı görünce ateş ettim ve ateş etmekle kararlıydım.
Henüz adam öldürmedim ama taleplerim var.
Bu duruma nasıl mı geldim; param yok, evime haciz geldi, çocuklarım aç. Ne mi istiyorum? Beni yeniden insan yapsınlar. Çünkü 9 aydan beri hayvan gibi yaşadım. Bu size birşey anlatıyor mu?
Yeniden insan olmak istiyorum. Eşimden ayrı yaşıyorum, çocuklarımdan ayrı yaşıyorum.
Yanımda şu an iki esir var. Bunlardan birisi evet eski arkaşım.
Şu an iyi durumda değilim. Siz benim söylediklerimi araştırın. Çok yolsuzlukların yapıldığını göreceksiniz.
Saat 4’te söyledim ve bana sakinleştirici getirsinler. Kullandığım hap falan yok.
52 yaşındayım ve 52 yaşıma kadar hiç bir şey içmemiştim.
Ben istediklerimi söyledim. En kısa zamanda cevap bekliyorum. Eğer cevap gelmezse burada iki ceset olacak. Daha ne kadar dayanacam ki?
Sonra da elimde silahla dışarıya çıkacam ve polislerin bana ateş etmesini bekleyecem, etmezlerse ben onlara ateş edecem. Sonunda ateş etmek mecburiyetinde kalacaklar.
Size tek şey söylüyorum; insanlara söyleyin ayaklansınlar.
Mümkün mü ya, 8 saat çalış ve eline 400 euro al. Süper Markete git ve istediklerini alama, siz böyle bir şey yaşadınız mı? Ben bunu istemiyorum. 32 yıldan beri çalışıyorum.
Utanmadan bir de “birlikte yedik” diyorlar. Pangalos’a söyleyin birlikte yemedik.
Yaşamının yarısı işle yarışıda yoksullukla geçti.
(Bu sırada hıçkırıklara boğuluyor ve ağlıyor)
Pangalos’u bulamadım, Papuçis’i bulamadım, Papandreu’yu bulamadım, Karamanlis’i 18 kişi koruyor, kimseye ulaşıp derdimi anlatamadım. Karar verdim ve buraya geldim. Yaz aylarından önce aradım aradan 9 ay geçti.
Evimi hipotek koydum. Bir kuruş 9 aydan beri hiç bir yerden alamıyorum. Süper Markete kredi kartıyla alışveriş yapmaya gidiyordum. 9 ay nasıl yaşadığımı siz bilirmisiniz? Bundan sonra ne bekleyeyim ki?
