Yunanistan Hava Kuvvetleri’nde görevli bir F-16 savaş uçağı pilotunun yazdığı yazı gündeme oturdu. Pilot yazısında özetle şunları kaleme almış:
“Ben bir yarı Tarı değilim, ben yenilmez değilim, ben bir kahraman dahi değilim, benim korkularım var, benim çekingenliklerim var, benim güvensizliğim var!
Zavallı vatanımdan benim için daha iyi birşey isteyecek konumda olamayabilirim, çocuklarım için, belki bu aldıklarım için yetenekli değilimdir!
Aklımdan geçen bütün bu düşüncelerim boğazımı sıkıyor ve ağzımı kurutuyor!
Zavallı vatan bütün bu hayırsızları sırtında tutuyorsun, beni de. Belki bilirdim ne kadar tehlikeli ve anlamsız veya hayırsız bir iş yaptığım aşağıdakileri birçoğu için.
Belki de hakları vardır, görüyorsunuz ben şalterleri indirmiyorum, ben 50 canı taşıyan bir otobüs kullanmıyorum, ben Ocak ayının bir kış gecesinde Parlamentonun sıcaklığında milletvekili sıralarında oturanlar için fotokopi çekmiyorum!
Belki apartman hizmeti vergilerini belki ödeyemem, ancak sizi ilgilendirmiyor, belki köydeki baba evimin haracını ödeyemem, ama bu da size ilgilendirmiyor. Ne de olması gerekir!
Ben, ancak, beynimi boşaltmam lazım, bilinçaltını kilitlememem lazım, beni evde bu kadar kişinin geri dönmemi beklediğini düşünmemem lazım, günlük görevinden hiç bir zaman bir daha geri dönmeyenler gibi. Belki de birileri “isterdi de başına geldi” diyebilirler!
Ben, ancak, bunlar için uçmuyorum, savaş uçaklarımız geçerken tarlanın kenarında bizimle gurur duyan babam için uçuyorum, Florina’da karlar içinde yürüyerek okuluna giden çocuk için uçuyorum, Panagia (Meryem Ana) tepesinde çobanlarla birlikte ayin yapmak için kilometrelerce yürüyerek giden Papazımız için uçuyorum!
Sabah saat 4’te kayığı ile avlanmak için denize açılan ve ailesine ekmek getirmek isteyen balıkçı için uçuyorum, Kardiça’nın Agrafa köyündeki okulda fotokopileri kendi cebinden ödeyen öğretmen için uçuyorum!
Bunlar için uçuyorum. Yıllarca yaptıklarını yapabilmeleri için ve vatanı canlı tutabilmeleri için!
Ne onlar, ne de ben fazla mesai maaşı istemiyoruz, bayram veya Pazar günleri, çünkü ben vatan için uçuyorum. Benim insanlarım için uçuyorum, ölürken bir an olsa dahi ruhlarıyla eğlenen bu insanlar için uçuyorum, kendi insanlarını şarkılarla uğurlayan ve yeniden karşılaşma dileğiyle.”
