Ποιο θα είναι το μέλλον της πολυσυζητημένης περιοχής της Ελλάδας; Πού θα φτάσει ο εκτουρκισμός των κατοίκων; Ποια θα είναι η θέση των λιγοστών Χριστιανών; Ποια είναι τελικά η καταπιεσμένη μειονότητα;
«Είμαστε μόνοι και παλεύουμε να σώσουμε την γλώσσα μας, την παράδοσή μας και την πίστη μας λένε οι Χριστιανοί κάτοικοι. Τα περισσότερα χωριά της Ροδόπης είναι πια μουσουλμανικά .»
«Όποιος κατοικεί αυτήν τη γη σε αυτόν ανήκει λένε από την άλλη πλευρά οι μουσουλμάνοι κάτοικοι που κατέβηκαν από τα βουνά και σήμερα καθορίζουν το χαρακτήρα της περιοχής αφού από μειονότητα έγιναν σχεδόν η πλειοψηφία».
«Μπορεί να έχουμε ελληνική υπηκοότητα αλλά στις φλέβες μας κυλάει τούρκικο αίμα» ξεκαθαρίζει ο Χότζας του Ιάσμου.
Το Νewsbomb.gr ταξίδεψε στη Θράκη επισκέφθηκε τα χωριά της Ροδόπης τα χωριά του Ιάσμου εκεί όπου το μουσουλμανικό στοιχείο έχει καταπιεί στην κυριολεξία τους Χριστιανούς στο όνομα μιας καλής και ειρηνικής συμβίωσης που πλαισιώνεται με όλα τα ύπουλα στοιχεία ενός σχεδίου που ούτε οι ίδιοι ξέρουν ότι υπηρετούν.
Εκκλησίες άδειες, επιβλητικά τζαμιά, μικτά σχολεία καταθλιπτικές πλατείες.
Διασχίσαμε όλη την κοιλάδα από την Κομοτηνή ως τη Ξάνθη, την πλαγιά της Ροδόπης και νιώσαμε τη μοναξιά των κατοίκων που ζουν σε μια πολυπολιτισμική Θράκη φοβούμενοι πάντα ένα σχέδιο της Τουρκίας που παρουσιάζει μεγάλη δυναμική στην περιοχή.
Σε μια περιοχή που επικρατεί η ένοχη σιωπή των ελληνικών κυβερνήσεων για το δημιούργημά της και η καταθλιπτική ειρήνη του Ερντογάν, οι Χριστιανοί προσπαθούν να επιβιώσουν στις γειτονιές τους που μοιάζουν περισσότερο με αυτές της Τουρκίας και λιγότερο με Ελληνική γη. Και αν το στοιχείο της ανατολής προσελκύει στην γενέτειρά του τον τουρισμό με θέα τα τζαμιά και το ανατολίτικο ταπεραμέντο, εκεί αποξενώνει απομακρύνει και καταδιώκει το ντόπιο που θα ήθελε τη χώρα του με το αληθινό της άρωμα και χρώμα.
Ακόμη και αν αφήνουν τα κλειδιά έξω από την πόρτα τους χωρίς φόβο όπως λένε οι Χριστιανοί κάτοικοι, ακόμη και αν ο μουσουλμάνος γείτονας θα τους βρεθεί στην δύσκολη στιγμή ακόμη και αν αναπνέουν τον ίδιο αέρα ,μέσα τους βαθιά, σιγοβράζει ένα καζάνι που δεν ξέρουν πότε θα ξεχειλίσει.
Η ανασφάλεια και η απογοήτευση συμβιώνουν καλά μέσα στην καθημερινότητά τους. Δεν είναι εύκολο και σώφρων να πεις την αλήθεια γι αυτό που νιώθεις όταν ο θιγόμενος ανοίγει κάθε πρωί το απέναντι παραθύρι από σένα και είναι ο πρώτος που θα σου πει καλημέρα.
«Τώρα ζούμε ειρηνικά, αν όμως ο Ερντογάν ένα πρωί ξυπνήσει ανάποδα τότε τι θα γίνει; Όλοι γύρω μας είναι δικοί του. Θα πρέπει να χορέψουμε στο ρυθμό που θα μας παίξει εκείνος; Θα χρειαστεί να εγκαταλείψουμε κι εμείς τα σπίτια μας όπως οι άλλοι συγχωριανοί μας; Πολλά ακούγονται για τις ορέξεις της Τουρκίας» Αυτά είναι τα λόγια μιας νεαρής μαθηματικού που αναγκάζεται να μαθαίνει τούρκικα για να κάνει ιδιαίτερα μαθήματα σε παιδιά μουσουλμάνων αφού στην περιοχή που μένει υπάρχουν κυρίως παιδιά μουσουλμάνων.
Μπορεί οι περισσότεροι Χριστιανοί να μην θέλουν να το δηλώσουν ξεκάθαρα αλλά η αλήθεια τους είναι μια και βροντοφωνάζει μέσα από το παραπονεμένο τους βλέμμα. Ζουν ανάμεσά τους και φοβούνται να εκφράσουν ανοιχτά αυτό που θα ήθελαν ίσως να διατυμπανίσουν.
Τα χωριά της Ροδόπης τα δώσαμε στους Τούρκους χωρίς δεύτερη σκέψη. Το σχέδιο Καλλικράτης επισφράγισε αυτήν την ενέργεια και τώρα στον Ίασμο και τα χωριά του, κάθε μέρα οι Χριστιανοί λιγοστεύουν.
Είτε γιατί φεύγουν από μόνοι τους να ζήσουν σε άλλες περιοχές είτε γιατί οι μουσουλμάνοι αυγατίζονται, αγοράζουν περιουσίες και γίνονται οι κυρίαρχοι του τόπου.
Η παραμονή της μουσουλμανικής μειονότητας στη Δυτική Θράκη μπορεί να στηρίχτηκε στη συνθήκη της Λωζάννης (ανταλλαγή πληθυσμών) αλλά οι χειρισμοί της Ελληνικής κυβέρνησης μέχρι και σήμερα δείχνουν ότι κλείνει τα μάτια σε ένα πρόβλημα που θα το βρει μπροστά της σύντομα την αμφισβήτηση της ελληνικότητας των εδαφών αυτών.
Στις τελευταίες εκλογές ο δήμαρχος που εξελέγη ήταν μουσουλμάνος και όλο το διοικητικό του συμβούλιο μουσουλμάνοι επίσης. «Φταίμε κι εμείς θα πουν κάποιοι από την αντιπολίτευση αφού δεν καταδεχτήκαμε να μπούμε και στο ψηφοδέλτιο του μουσουλμάνου υποψηφίου για να είμαστε κι εμείς μέσα στα πράγματα. Τώρα αυτοί έχουν την τύχη του τόπου στα χέρια τους και υπηρετούν σαφώς τα συμφέροντα της Τουρκίας στέκοντας προσοχή στις προσταγές του Τουρκικού προξενείου Κομοτηνής.»
Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι το προξενείο στηρίζει οικονομικά όλους τουq μουσουλμάνους της περιοχής: τους άνεργους, τους φοιτητές, τις οικογένειές τους, δίνει χρήματα για αγορά σπιτιών και γης στα χωριά της Θράκης, σπουδάζει νεαρούς στην Τουρκία και σε άλλα πανεπιστήμια κι ετοιμάζεται πάντα για την επόμενη μέρα.
Στην Κομοτηνή σήμερα το 55% του πληθυσμού της είναι μουσουλμάνοι. Στα χωριά της Ροδόπης όπου ταξιδέψαμε, στον δήμο Ιάσμου το 75% είναι μουσουλμάνοι .
Το χωριό Αμαξάδες, Πελεκητή Κομοτηνής, το Γρήγορο Ξάνθης, τα Σήμαντρα, τα Φίλια, το Κοπτερό, το Λινό, ο Πολύανθος, η Γαλήνη είναι όλα μειονοτικά χωριά με έντονη την παρουσία του μουσουλμανικού στοιχείου να ξεπηδά από τα τζαμιά, την ενδυμασία, την κοινωνική συμπεριφορά.
Η πληθυσμιακή αύξηση των μουσουλμάνων της Θράκης σε μια περίοδο που ο υπόλοιπος πληθυσμός της μειώθηκε σταθερά εξαιτίας της αστυφιλίας και της μετανάστευσης αποτελεί την καλύτερη απάντηση στους ισχυρισμούς της Τουρκίας για δήθεν καταπίεση της μειονότητας, καθώς όποιος πράγματι καταπιέζεται αργά η γρήγορα φεύγει όπως συνέβη με τους Έλληνες της Πόλης, της Ίμβρου και της Τενέδου.
Η Ελένη Αποστολίδου κάτοικος Ιάσμου είναι η μόνη Χριστιανή που εργάζεται στο δημαρχείο που ανέλαβαν οι μουσουλμάνοι. Από από τότε που γεννήθηκε θυμάται τον εαυτό της να ζει μέσα σε αυτήν την κατάσταση.
«Γεννήθηκα εδώ κι εγώ και τα παιδιά μου. Έμαθα να ζω ανάμεσά τους και να επιβιώνω. Δεν θα μπορούσα να κάνω αλλιώς. Στην αντίθετη περίπτωση θα έπρεπε να εγκαταλείψω τον τόπο μου όπως έκαναν πολλοί από εμάς. Πούλησαν τα σπίτια τους στους μουσουλμάνους κι έφυγαν γι άλλα μέρη. Παραδώσαμε μόνοι μας τον τόπο μας γιατί κάποιοι δεν αντέξαμε την συμβίωση. Με τους απλούς κατοίκους δεν έχουμε προβλήματα και πολλές φορές νιώθουμε μεγαλύτερη εμπιστοσύνη σε αυτούς παρά σε άλλους αλλά μέχρι εκεί.Διαφέρουμε σε πολλά και ας είμαστε λίγοι, στην κουλτούρα στις αναζητήσεις στην κοινωνική μας ζωή. Τώρα βέβαια και τα δικά τους παιδιά σπουδάζουν εκσυγχρονίζονται έχουν άλλες απαιτήσεις. Γυρνούν έτοιμοι να αναλάβουν δράση.»
Ο Κοσμάς Καραΐσκος όμως που είναι στην τοπική αυτοδιοίκηση στην Κομοτηνή δεν αντέχει την επιρροή του τουρκικού προξενείου πάνω από το κεφάλι του. Καθημερινά κάνει αγώνα εναντίον του μέσα από εκστρατεία ενημέρωσης του κοινού αλλά και την αποκάλυψη της δράσης του προξενείου και του ψευτομουφτή που παίζει τα πονηρά παιχνίδια της Τουρκίας μέσα στα πάτρια εδάφη όπως λέει ο ίδιος.
Καταγγέλλει από την πλευρά του, τους βουλευτές της περιοχής που άφησαν την κατάσταση να ξεφύγει. Που άφησαν την Θράκη να αντιμετωπίζει σήμερα έναν μεγάλο εχθρό ακριβώς μπροστά στην πόρτα της .
«Το έχουμε χάσει το παιχνίδι σε αυτήν την πλευρά της Ελλάδας μόνο στους Πομάκους προλαβαίνουμε να κερδίσουμε έδαφος αν θέλουμε σαν χώρα αλλά και αυτούς τους εκβιάζουν και δεν λένε πια ότι είναι ότι είναι Πομάκοι. Φοβούνται.»
Ο ιερέας της ενορίας Ιάσμου αρχιμανδρίτης Δαμασκηνός τον οποίο συναντήσαμε να κάθεται στην αυλή της εκκλησίας της Αγίας Παρασκευής και να υπομένει τα κόλπα των νεαρών μουσουλμάνων που περνούσαν διαρκώς με σπασμένες εξατμίσεις από την γειτονιά των Χριστιανών, δεν θέλησε να σχολιάσει τα αντίποινα που του κάνουν οι μουσουλμάνοι. «Προσπαθούμε να κρατήσουμε την πίστη μας και να ζήσουμε ειρηνικά . Δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο. Είναι δύσκολο πολλές φορές να το καταφέρνει κανείς αλλά προσπαθούμε. Εγώ τους χαιρετώ τους ρωτώ για την ζωή τους , δίνω δουλειά σε κάποιους που έχουν ανάγκη ένα μεροκάματο και δεν θέλω τις αντιπαλότητες. Εμείς ζούμε εδώ δεν ξέρουμε αύριο το πρωί τι θα συμβεί τι θα βρούμε στην πόρτα μας .»
Οι λιγοστοί ενορίτες όμως ξέσπασαν: «Έτσι κάνουν, θέλουν να μας διώξουν από τα σπίτια μας να τα πάρουν όλα. Περνούν με τις μηχανές τους όλο το 24ωρο από την γειτονιά των Χριστιανών από την εκκλησία και μας ξεκουφαίνουν. Φτύνουν και πιάνουν τα γεννητικά τους όργανα όταν βλέπουν τον πάτερ να περνάει. Δεν μας θέλουν σας το λέμε εμείς απλώς δεν το λένε οι ίδιοι απροκάλυπτα. Μας λένε «φτου γκιαούρηδες» ακόμη και τα μικρά παιδιά τους. Πήγαμε στον Χότζα τον παρακαλέσαμε να τους μαζέψει. Προσπαθούμε να έχουμε καλές σχέσεις και με τους περισσότερους έχουμε αλλά αυτό είναι με το ζόρι . Διαφέρουμε τόσο στην κουλτούρα στην καθημερινότητα στην σκέψη μας στα πιστεύω μας. Και στο κάτω κάτω της γραφής είμαστε και ποτισμένοι με όλα αυτά που γίνονται.»
Ο Χότζας λίγο μετά την απογευματινή του προσευχή μας συνάντησε στο τζαμί, που βρίσκεται στο κέντρο της περιοχής. « Εγώ μπορεί να έχω ελληνική υπηκοότητα αλλά είμαι Τούρκος . Στις φλέβες μου κυλάει τουρκικό αίμα και αυτό δεν αλλάζει. Θα ήταν ψέμα να πω κάτι άλλο. Είμαι Τούρκος. Παρόλα αυτά πηγαίνουμε στις εθνικές τους εορτές χαιρετιόμαστε μιλάμε ανταλλάσουμε ευχές σε γάμους και κηδείες . Ζούμε στην ίδια περιοχή όμως δεν είμαστε το ίδιο πως να γίνει δηλαδή;»
Στο οδοιπορικό του newsbomb.gr που ακολουθεί θα διαβάσετε τι μας είπαν οι μουσουλμάνοι από τους Αμαξάδες και την Πελεκητή, χωριά εξολοκλήρου πια μουσουλμανικά, για τη Θράκη και τους Πομάκους άλλο ένα αγκάθι της ιστορίας.
Θα διαβάσετε για τους εκβιασμούς που δέχονται όσοι κάτοικοι κυρίως Πομάκοι δεν δηλώνουν Τούρκοι.
Θα δείτε τις τουρκικές πινακίδες στα μαγαζιά της περιοχής και θα πως αποφάσισαν οι λιγοστοί Χριστιανοί να προφυλάξουν τα λίγα που τους έμειναν από την εποχή που τα χωριά ήταν ακόμη Χριστιανικά.
Ολόκληρη τη συνέντευξη του Χότζα και ανθρώπων που ξεμπροστιάζουν την πραγματική δράση του τουρκικού προξενείου στο οδοιπορικό- έρευνα της Μαρίας Γιαχνακη για το Newsbomb.gr.
ΑΠΟΣΤΟΛΗ – ΜΑΡΙΑ ΓΙΑΧΝΑΚΗ
