Yunan ve Amerikan basını Cumhurbaşkanı Erdoğan’a karşı birleşirken, Kılıçdaroğlu’nu destekliyor.
Yunan basınında yer alan bir makalede açıkça, “ABD oyunu Kemal Kılıçdaroğlu’na kullanıyor: Washington ile Ankara arasında Erdoğan yönetiminde yakınlaşma mümkün değil” İfadeleri kullanılıyor.
Yunan basını Türkiye’deki seçim öncesi gelişmeleri yakından takip ediyor. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ı, Yunanistan’ın ve batının çıkarlarına uymadığından dolayı Batı ile birlikte hareket ediyor ve önümüzdeki seçimlerde rejim değişikliğini destekliyor.
Yunan basınında çıkan bir haberin başlığında, “ABD oyunu Kemal Kılıçdaroğlu’na kullanıyor: Washington ile Ankara arasında Erdoğan yönetiminde yakınlaşma mümkün değil.” İfadeleri yer alıyor.
Amerika merkezli haberin içeriğinde özetle şu ifadeler kullanılıyor:
“ABD’nin Türkiye ile ilişkileri karmaşık bir jeopolitik ortamda ve Türkiye ile ekonomik sıkıntı içinde geçiyor. Türkiye onlarca yıldır savunma işbirliği için büyük ölçüde ABD ve NATO’ya tutunuyor.
Türk liderler, Batı’ya bağımlılıklarını azaltmakla ilgilendiklerini ifade ederek, Rusya ile belirli eylemleri koordine etme isteklerini kısmen açıklamaya yeterli oluyor.
Ancak Türkiye, Suriye, Ukrayna, Libya ve Ermenistan-Azerbaycan konusunda Rusya ile önemli farklılıkları sürdürüyor. Türkiye’nin gelecekteki dış politika rotası kısmen, Türkiye başka küresel ilişkiler kurarken gerilimi riske atmaya veya Batılı güçlerle geleneksel bağlarını koparmaya ne kadar istekli olduğuna bağlı olabilir.
Türkiye’nin ABD Büyükelçisi Murat Mercan geçtiğimiz günlerde “büyük güç rekabeti çağında transatlantik güvenlik önceliklerinin geçişinin kaçınılmaz olarak Türkiye ile ABD arasında kademeli yakınlaşma yerlerinin keşfedilmesini gerektireceğini” savundu.
Saygın bir Amerikan medya kuruluşu, 21 yıllık iktidardan sonra ABD ile Türkiye arasında bir yakınlaşmanın mümkün olsa da bunun Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan’ın iktidardan ayrılmadan gerçekleşemeyeceğini belirtiyor.
Basitçe söylemek gerekirse, Erdoğan, Türkiye’nin ayrılmaz ve güvenilir bir üyesi olduğu transatlantik ittifakını tanımlayan ve destekleyen değerlerin hiçbirini paylaşmıyor.
Birincisi, Türkiye özünde bu kadar Batı ve Amerikan karşıtı bir lider ve hükümet görmedi. Erdoğan, bunun doğru olmadığını bilmesine rağmen, kendisini neredeyse devirmek isteyen başarısız 2016 darbesinden ABD’yi sorumlu tutuyor.
İçişleri Bakanı Süleyman Soylu gibi kabine üyeleri, rutin olarak ve kabul edilemez bir şekilde ABD’yi Türk halkı önünde küçük düşürüyor. Geçen ay Bakan Soylu, ABD’yi Kasım ayında İstanbul’daki bombalama olayını düzenlemekle suçlamış ve Washington’un “kirli ellerini Türkiye’nin üzerinden çekmesi” gerektiğini söylemişti.
Hatırlatmak gerekirse, Şubat başında Türkiye’yi vuran yıkıcı depremlerin ardından Soylu, Amerikan ordusunun Ankara’ya yaptığı yardımın bir kısmını geri çevirdi. Türkiye, bir Amerikan uçak gemisinin Türk vatandaşlarına temiz içme suyu ve diğer yardımları sağlamaya çalıştığı İskenderun limanına yanaşmasına, uçak gemisinin bir işgal gücünün parçası olduğuna dair bir komplo teorisini öne sürerek izin vermedi.
Erdoğan ve Bakanları kişisel olarak Amerikan ve Batı karşıtı dünya görüşlerine sahip olsalar da, Türkiye’yi Batı “kancasından” kararlı bir şekilde uzaklaştırmak için bu tür öğütlere bel bağladılar.
Ankara defalarca S-400 sistemini almaması ve bunun yerine Amerikan veya Avrupa muadilini alması konusunda uyarıldı. Erdoğan’ın uyarıları dikkate almayı reddetmesi, ABD’nin Türkiye’nin beşinci nesil F-35 savaş uçaklarını satın almasını engellemesine ve müttefikine yaptırımlar uygulamasına yol açtı.
Bu konunun gündeme getirildiği her forumda hem Erdoğan hem de Büyükelçi Mercan, S-400 meselesini ‘tamamlanmış bir anlaşma’ olarak nitelendiriyor ve bunun Türk-Amerikan ilişkilerine verdiği tahribatı ve hakareti tam olarak anlamıyorlar. Hala bu sistemden kurtulma şansları var.
Erdoğan, jeostratejik düzeyde, Washington’un Kuzey Suriye’de İslam Devleti veya IŞİD’in kalıntılarıyla savaşmaya devam eden Suriyeli Kürtlerle işbirliğini suçluyor.
Erdoğan onları inandırıcı olmayan bir şekilde terörist olarak nitelendirerek, Kürt hedeflerini defalarca bombalayarak ve bölgedeki büyük bir terör tehdidini ortadan kaldırmak isteyen bir savaş gücüne yardım sağlayan ABD askeri personelinin hayatını tehlikeye atarak bölgesel istikrarı tehdit ediyor.
Erdoğan’ın, Türkiye’nin NATO üyesi konumunu ittifakın çıkarlarını baltalamak için kullandığını size hatırlatmak isteriz. Başlangıçta Finlandiya ve İsveç’in 2022’de katılmasından yana olduğunun sinyallerini vermesine rağmen Erdoğan, NATO’nun genişlemesini geciktirmek için “güneşin” altındaki her türlü “barikatı” kaldırdı ve saldırgan Rus eylemlerini daha da sınırlamak için ideal adaylar olan iki ülkeden “güvenlik” ile ilgili saçma sapan tavizler talep etti.
Ankara’nın Finlandiya’nın başvurusuna muhalefetini geri çektiğini, ancak İsveç’in başvurusunu engellemeye devam ettiğini belirtiyoruz.
Ancak anlamlı Türk-Amerikan ilişkilerinin yeniden alevlenmesinin önündeki en büyük engel Erdoğan’ın ta kendisidir. Başkan Obama bir zamanlar Erdoğan’ı ‘model bir ülke’ inşa ettiği için övse de, Türk lider, 2010’ların sonlarından beri yavaş yavaş ulusötesi bir tehdide, dünya çapında demokratik yönetişime bir hakarete dönüştü.
O, anlamlı demokratik yönetişimi küçümseyen az sayıdaki dünya lideri arasında bir öncü. Büyükelçi Mercan’ın istediği türden bir yaklaşım, ABD’nin korumaya çalıştığı ve Erdoğan’ın kendi sınırları içinde çiğnediği aynı demokratik yönetim şeklinin değerlerini paylaşan müttefikler için bir alan. 2016 darbesinden bu yana Erdoğan, Türkiye’de hukukun üstünlüğü, genel ahlak ve demokratik yönetim şeklinin temel ilkelerini aşındırdı.
Amerika Birleşik Devletleri’ni Birleşik Krallık, Avustralya, Fransa ve (Yunanistan dahil) sayısız diğer ülkeyle bağlayan bağlar, sınırlı sayıda ticari güvenlik çıkarlarına değil, demokratik norm ve değerlerin desteklenmesine dayanmaktadır.
Erdoğan, otoriter bir rejimi pekiştirirken ABD’nin stratejik ortağı olmanın tüm faydalarını istiyor. Bu hem gerçekçi değil hem de kabul edilemez.
Eğer Türk seçmenler Mayıs ayında Cumhurbaşkanı olarak Kemal Kılıçdaroğlu’nu seçerse, Türkiye sadece ABD ile değil, tüm Batılı ortaklarıyla anlamlı bir ilişkiyi yeniden inşa etmek için gerçek bir fırsata sahip olacak. Öte yandan Erdoğan yeniden seçilirse, Batı ile bağlarını yeniden tesis etmeye çalışacak. Ancak ABD, kötü bir müttefikle uzlaşmamalı.
Sonuç olarak, 2023 seçimlerini farklı bir Türk Cumhurbaşkanı kazanırsa ve iktidara gelirse, iç ve dış politikada bazı değişiklikler… mümkün olabilir.”
