Η τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης διαθέτει αυτονομία στους τομείς της εκπαίδευσης και της θρησκείας με τη Συνθήκη της Λωζάνης.
Ακριβώς όπως οι Έλληνες που ζουν στην İstanbul, Ιμβρο (Gökçeada) και Τένεδο (Bozcaada).
Τα προβλήματα στην εκπαίδευση εκκρεμούν εδώ και πολλά χρόνια. Κάθε χρόνο προστέθηκε ένα νέο στα ήδη υπάρχοντα προβλήματα.
Από το 2010 τα δημοτικά μας σχολεία έκλεισαν λόγω της μείωσης του αριθμού των μαθητών, συνεπώς ο αριθμός των σχολείων μας πέφτει κάθε χρόνο.
Και τα υπάρχοντα σχολεία πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης με δίγλωσση εκπαίδευση έχουν χαμηλή ποιότητα εκπαίδευσης εξαιτίας των ανεπιθύμητων παρεμβάσεων του κράτους.
Συζητήσαμε το δίγλωσσο εκπαιδευτικό σύστημα της τουρκικής κοινότητας της Δυτικής Θράκης εκτενώς στις 2 Μαρτίου του 2019 στη Κομοτηνή, το Σάββατο στην ημερίδα και εν συνέχεια τη διάσκεψη που ήταν ανοιχτό στο κοινό.
Πριν από την διάσκεψη συζητήσαμε το ζήτημα της δίγλωσσης εκπαίδευσης με ειδικούς και μελετητές της δίγλωσσης εκπαίδευσης από τη χώρα μας Ελλάδα και χώρα μητέρα πατρίδα Τουρκία, εκπρόσωποι της κοινωνίας των πολιτών από τις Κάτω Χώρες, Δανία, Ολλανδία και Βέλγιο με τις βέλτιστες πρακτικές διγλωσσικών μοντέλων μειονοτικής εκπαίδευσης και τους δασκάλους μας από τη Δυτική Θράκη.
Είναι πολύ ευχάριστο το γεγονός ότι υπήρξε έντονη συμμετοχή στη διάσκεψη από την τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης.
Άλλο ένα ευχάτιστο γεγονός είναι ότι οι καθηγητές μας στα τουρκικά σχολεία, συμπεριλαμβανομένου το Ιεροσπουδαστήριο Χαϊριγιέ της Κομοτηνής, παρακολούθησαν επίσης στη διάσκεψη.
Με τη συμμετοχή ως επίτιμο προσκεκλημένο του καθηγητή Fernand de Varennes, ειδικού εισηγητή των Ηνωμένων Εθνών για τα μειονοτικά ζητήματα, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η διάσκεψη έχει αποκτήσει διαφορετική διάσταση.
Ως αποτέλεσμα των συζητήσεων στην ημερίδα και στη διάσκεψη, ως Τούρκοι της Δυτικής Θράκης, θα μεταφέρουμε τις απαιτήσεις μας για την εκπαίδευση στην ελληνική κυβέρνηση και τις αρμόδιες αρχές.
Ωστόσο, αν πρέπει να το συνοψίσω σε μία μόνο φράση, η αυτονομία μας στην εκπαίδευση, η οποία έχει πολιτικοποιηθεί πλήρως, πρέπει επειγόντως να βγει από τον τομέα της πολιτικής!
Τα ζητήματα που μας απασχολούν θα πρέπει να συζητηθούν μαζί μας, οι λύσεις για τα προβλήματα θα πρέπει να αναζητηθούν μαζί μας!
Παρόλο που οι ακαδημαϊκοί από τη χώρα μας παραδέχτηκαν ότι υπάρχει αδικαιολόγητη μεταχείριση εναντίον μας, η πλειοψηφία αυτών υποστήριξε ως λύση το τουρκικό μάθημα στο κρατικό σχολικό σύστημα.
Και η βάση με αιτία τους είναι η κακή ποιότητα της εκπαίδευσης στα τουρκικά σχολεία!
Θέλω να επαναλάβω αυτό που είπα συνεχώς στην ημερίδα και στη διάσκεψη:
Από το 1923 έως το 1967, ενώ τα καλά αποτελέσματα επιτεύχθηκαν χάρη στην αυτονομία που είχαμε, σήμερα αυτή η αυτονομία θεωρείται κακή.
Επειδή το θέμα της εκπαίδευσης έχει πολιτικοποιηθεί από τη δεκαετία του ’70, το κράτος έχει πάρει αυτό το αυτονόμο μέσω αμέτρητων παρεμβάσεων.
Κατά συνέπεια, το αποτέλεσμα ήταν μια κακή εκπαίδευση με σύνθετη δομή στα σχολεία μας.
Τα σχολεία έκλεισαν λόγω έλλειψης επαρκών μαθητών.
Λοιπόν, ποια είναι η λύση;
Η λύση είναι να αποκατασταθεί η αυτόνομη διάρθρωση που παρέχεται από τις Συνθήκες!
Η τουρκική κοινότητα της Δυτικής Θράκης πρέπει να έχει τη δυνατότητα να παρέχει δίγλωσση εκπαίδευση, ως μέρος του δικαιώματος στην εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα, στα σχολεία της βασιζόμενη στην πολιτική προσέγγιση με καλή θέληση.
Ακριβώς όπως οι Έλληνες που ζουν στη νήσο Ιμβρο (Gökçeada)στην Τουρκία, όπου μπορούν να ανοίξουν εκ νέου σχολεία με βάση την αυτονομία τους στην εκπαίδευση, αναμένουμε επίσης ένα ειλικρινές και πραγματικό βήμα από τη χώρα μας.
Ωστόσο, η χώρα μας ζητά την εκπαίδευση στη μητρική γλώσσα για τους Έλληνες που ζουν στην Αλβανία και ακολουθεί διπλωματικές πρωτοβουλίες για το σκοπό αυτό.
Λοιπόν, γιατί η ίδια Ελλάδα δεν ζητά το ίδιο πράγμα για τους Τούρκους στη χώρα της;
Επιπλέον, είμαστε μια κοινότητα που παρέχει αυτονομία στην εκπαίδευση με τις συνθήκες!
Τότε ρωτώ: Πού είναι το λάθος, ποιος έχει το λάθος; Όπως ισχυρίζεται, εμείς είμαστε ότι δεν θέλουμε να ενταχθούμε με τη χώρα του ή είναι το κράτος λόγω των πολυάριθμων παρεμβάσεών της στην εκπαίδευση που έχουν χάσει την εμπιστοσύνη οι Τούρκοι της Δυτικής Θράκης;
Δεν νομίζετε ότι η απάντηση είναι προφανής;
Με εκτήμιση.
Χαλίτ Χαμπίπογλου
Πρόεδρος της ΑΒΤΤF
