Yunanlı Avukat ve “MERA25” siyasi parti üyesi olan Nasos Theodoridis, kaleme aldığı yazısında çarpıcı açıklamalarda bulundu. Theodoridis’in kaleme aldığı yazıda, “Yunanistan’ın sözde “hakları” ile ilgili efsanelerin Lahey’de düşeceğinden şüphe yoktur. Ege’de uluslararası hukuku ihlal ederek adaları ilk kez askerileştiren Yunanistan’dır. Diplomatik bir hamle ile askerleri çekerek, “karşı tarafa” aynısını Küçük Asya kıyılarında yapmaya davet ederek iyi bir örnek oluşturalım.” Ifadeleri dikkat çekiyor.
Nasos Theodoridis’in kaleme aldığı yazı aynen aşağıdaki gibidir:
“Ege’de barış içinde bir arada yaşama ve adaların silahsızlandırılması.”
“Son Yunanistan-Fransa anlaşması, ülke vatandaşlarının geleceğini baltalayan yanlış – neredeyse suç – silahlanma politikası konusunu gündeme getirdi. Yunan-Türk rekabeti “bazılarının planladığı bir vatan” değil, doğalgaz, deniz geçişleri ve akıl almaz kârlar üzerine. Bu nedenle olası bir savaş, Yunan ve Türk işçilerin ihtiyaçlarını karşılamayacaktır. Aksine, silahsızlanma iki halk arasındaki ilişkileri yeniden kuracaktır.
Örneğin, uluslararası hukuka göre, Doğu Ege adaları üç kategoriye ayrılır: İlk kategori, Limnos (Limni) ve Samothraki (Semadirek) adalarını içerir.
Bu adalarda İmroz, Bozcaada, Lagos adaları ile İstanbul Boğazı’nda Lozan Antlaşması’nın 4. maddesi ile askerden arındırma rejimi uygulandı.
Montrö Antlaşması’nın (1936) revizyonu ile Türkiye, Yunan adalarına (Lemnos ve Semadirek) açıkça atıfta bulunmadan Boğazların ve kendi adalarının statüsünü değiştirmeyi başardı.
Yunan diplomasisinin (Metaksa hükümeti) bu ihmali, 1970’den itibaren Türkiye tarafından Yunanistan’ın iki adayı askerileştirme hakkının sorgulanmasını gündeme getirdi.
İkinci kategori, Lozan Antlaşması’nın 13. maddesinin kısmi bir askerden arındırma rejimi (deniz üsleri ve tahkimatları kurulmasının yasaklanması ve adalarda askeri kuvvetlerin kısıtlanması) dayattığı Midilli, Sakız Adası, Samos ve İkarya’dır.
Üçüncü kategori, Paris Antlaşması (1947) kapsamında İtalya tarafından Yunanistan’a verilen Oniki Ada’dır. Antlaşmanın 14. maddesi Yunanistan’a askerden arındırma yükümlülüğü getirdi (her türlü askeri, deniz veya hava tesisi ve tahkimatının yasaklanması).
Geniş antlaşmanın, yani “taşan bardağı” yorumunu kabul etsek bile, o zaman Yunanistan için en uygun durumda, ikincisi yalnızca Oniki Adalar için haklı olacaktır, çünkü Türkiye Paris Antlaşması’na taraf değildi. Ve belki de Limni ve Semadirek için ilgili hükümlerin orantılı olarak uygulanması yoluyla, ancak anlaşmaya açık bir atıfta bulunulmamasına ve böyle bir yorumun yasal olarak tehlikeye girmesine neden olabilir.
Ancak tüm rejim medyası tarafından gizlenen acı gerçek, Yunanistan’ın Lesvos (Midilli), Hios (Sakız), Samos ve İkaria adaları için hiçbir durumda yasal olarak haklı çıkamayacağıdır.
Tabii ki, Türkiye’nin Ege’deki ordusu da hukuki açıdan bir o kadar yasadışıdır, ancak gerçekte Yunan adalarının askerileştirilmesini takip etmiştir. Dolayısıyla Yunanistan, yanlış bir şekilde iddia ettiği gibi savunmacı değil.
Eğer iki ülke (silahlanma ve “savunma” savaşları yerine) herhangi bir ilerici gücün ısrar etmesi gerektiği gibi Lahey’deki Uluslararası Adalet Divanı’na götürülürse, o zaman kaçınılmaz olarak bir uzlaşmaya varılacaktı.
Yunanistan’ın sözde “hakları” ile ilgili aşağıdaki efsanelerin Lahey’de düşeceğinden şüphe yoktur:
- a) Kıyı şeridinden 10 deniz mili uzaklıkta bir Yunan ulusal hava sahasının olduğu. Aslında ulusal hava sahası 6 deniz mili’nin ötesinde uluslararası alanda bulunmuyor.
- b) Kastelorizo’nun (Meis-Kızılhisar) bir kıta sahanlığı ve Münhasır Ekonomik Bölge (MEB) üzerinde tam etkiye sahip olması. Ancak uluslararası içtihat hukuku böyle bir şeyi desteklememektedir.
- c) Yunanistan karasularını 12 deniz mili’ne kadar genişletebilir. Ancak bu durumda bile uluslararası içtihat hukuku bunun tam tersidir.
Aynı zamanda siyasi olarak etkisiz ve zararlı bir önlemdir, çünkü dış ticaretinin %88’ini etkileyeceği ve hatta uluslararası suları kökten azaltacağı için Türkiye’nin kıta sahanlığını büyük ölçüde değiştirecektir.
- d) Kıta sahanlığı ve MEB’in tek taraflı olarak ilan edilebileceği: bölgeler teğet ise böyle birşey gerçekleşemez. Bu nedenle, Yunanistan ve İtalya arasında haklı olarak olduğu gibi, Yunan-Türk uzlaşması gereklidir.
Bu nedenle, uluslararası hukuku ihlal ederek adaları ilk kez askerileştiren Yunanistan olduğu için, diplomatik bir hamle ile askerleri çekerek, “karşı tarafa” aynısını Küçük Asya kıyılarında yapmaya davet ederek iyi bir örnek oluşturalım. Tek taraflı silahsızlanmanın en güçlü siyasi sembolizmi asla hafife alınmamalıdır.
İster çalışanları soğukkanlılıkla sömüren Yunan patronlar olsun, isterse Yunan ucuz emeğine “yatırım yapan” Amerikan ve Alman fonlarıyla ilgili olsun, ister Çin sermayeli COSCO (Pire) limanında olsun, “düşman”ın kendi ülkemizde olduğunu anlayın.”
